Sosnowieckie fotografie dziecięcych duetów

Dzień Dobry. Trochę zdjęć z dawnego Sosnowca przybyło mi ostatnio, w związku z czym postanowiłam znów przypomnieć o moich zbiorach. Dzisiaj fotografie dzieci, a właściwie par dziecięcych.

Pierwsza z nich to jedno z najbardziej znanych atelier fotograficznych w Sosnowcu czyli Bracia Altman. Fotografia sióstr jak sądzę. Nie są to bliźniaczki ale wyróżnia je taki sam ubiór i kokarda we włosach.

Pozostałe dwa zdjęcia to okres wojny i zaraz po niej. Zdjęcia dzieci są piękne. Nie ma pewności, że to fotografie rodzeństw. Zdjęcie dziewczynek z roku 1944. Miało zostać komuś dedykowane, ale pisząca zrezygnowała z tego pomysłu. Na drugim zdjęciu z roku 1945 dedykacja w całości. Nie wiadomo czy Bodo to nazwisko czy określenie chłopca. Nie wiem, zdjęcia kryją sporo zagadek.

Zdjęcia są w moich zbiorach, kupiłam je, ale są na nich członkowie jakiejś rodziny. Z chęcią poznam historię tych "osieroconych" fotografii i ludzi na nich uwiecznionych. Przyjrzyjcie się tym zdjęciom. Może rozpoznacie swoich przodków, albo rozpoznają ich Wasi znajomi.

Sosnowiczanki - tło na pulpit

Witam serdecznie!
Tak jak w tytule mam dla Państwa tło na pulpit komputera, które zrobiłam wykorzystując zdjęcia pozostające w moich zbiorach. Zamieściłam tu wizerunki dawnych mieszkanek Sosnowca. Nie mam pojęcia czy któraś z nich jest jeszcze wśród nas. Bardzo proszę o kontakt w przypadku rozpoznania danej osoby i również wtedy gdy ktoś nie życzy sobie rozpowszechniania wizerunku. Na fotografiach widać pełen przekrój wiekowy, rozmaite stroje, fryzury, detale. Ot taka mała lokalna historia w pigułce. Tło ma rozdzielczość 1366 na 768 pikseli

Kolorowo, szyfonowo ...

Witam :)
Większość sosnowieckich kobiet, których zdjęcia prezentuję na blogu jest na fotografiach odziana w dość konwencjonalne ubiory. Zwykle są to ciemne sukienki ( z wyjątkiem dziewczynek), proste nakrycia głowy. Słowem nic szalonego lub ponad normę. Co więcej myślę, że ubiory te były ponadto najlepszymi jakie posiadano, dlatego w nich właśnie sosnowiczanki powędrowały do miejscowego fotografa. Zdjęcie które dzisiaj prezentuję przedstawia kobiety zapewne z jednej rodziny w zupełnie odmiennych strojach. Trudno ocenić rodzinną konfigurację na tym ciekawym zdjęciu. Kobieta która siedzi i dwie wyższe stojące młode kobiety maja podobne sukienki przy czym suknia najstarszej z nich jest dla odróżnienia w ciemnej tonacji. Sukienki maja falbaniaste, lekkie wykończenia i wyglądają jakby uszyto je z szyfonu, lub innej równie delikatnej tkaniny. Do tego fryzury w stylu lat dwudziestych, ale krój sukien to już według mnie lata trzydzieste. Istotnym detalem są tu również torebki i biżuteria. Młoda dziewczyna druga od lewej to jeszcze właściwie dziecko ubrane w prostą sukienkę i buty w połączeniu z białymi skarpetkami. Ukoronowaniem modowej różnorodności na tym zdjęciu jest ludowy strój najmłodszej kobietki.
Z powodu swojej stylistycznej odmienności podoba mi się ta fotografia. Zrobiono ja w Atelier Stelmaszczyk.

Pozdrawiam :)

Marynarskie i koronkowe

Mowa o nieodłącznym kiedyś atrybucie dziecięcego i dziewczęcego ubioru. W wieku XIX marynarskie kołnierzyki były częścią sukienek w podobnym stylu. Taka sukienka uzupełniona na przykład słomkowym kapeluszem i wysokimi, sznurowanymi trzewikami była strojem, w którym panny udawały się na pensję. Kołnierzyki nie były jednak tylko i wyłącznie częścią szkolnego mundurka. Koronkowe kołnierzyki spełniały rolę dekoracyjną. Już stroje najmniejszych dzieci w tym również chłopców często były zdobione w taki właśnie sposób bardzo obficie i bogato. Oczywiście z biegiem czasu kołnierzykowa moda uległa uproszczeniu, kołnierzyki jednak trzymały się dzielnie i na początku dwudziestego wieku, w latach 30-60, a także później. Wszyscy doskonale pamiętamy mundurki szkolne w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, gdzie biały, choć już nie tak ozdobny kołnierzyk, był również obowiązkowy.

A poniżej na potwierdzenie kołnierzykowej mody dwa zdjęcia. Pierwsze z atelier Foto J. Ćwirko-Godyckiej z Klimontowa. Drugie natomiast to fotografia zrobiona w atelier Jana Zorskiego